اسکات کارپنتر
اسکات کارپنتر، یکی از آخرین فضانوردان باقی مانده از گروه هفت نفره ماموریت مرکوری ناسا، در سن ۸۸ سالگی درگذشت. مرکوری اولین ماموریتی بود که در آن ناسا، سازمان فضایی آمریکا سفینه سرنشین دار خود را به فضا فرستاد.
آقای کارپنتر در سال ۱۹۶۲ دومین آمریکایی شد که سوار بر سفینه آئورای ۷ بر مدار زمین چرخید و پس از بازنشستگی در زمینه اقیانوس شناسی فعالیت می کرد. جان گلن، فضانوردی که در اولین ماموریت با آقای کارپنتر بود، آخرین بازمانده از ماموریت مرکوری است.
پتی برت، همسر آقای کارپنتر، گفته است همسرش در پی سکته ای که در ماه شهریور کرده بود دچار مشکلاتی شده بود و نهایتا در بیمارستانی در دنور درگذشت. آقای کارپنتر ساکن ولی در کلورادو بود.وی که متولد بولدر کلورادو بود عضو نیروی دریایی شده بود و در طول جنگ کره خلبان بود.
این فضانورد در سال ۱۹۵۹ به عنوان یکی از هفت فضانورد اصلی مرکوری انتخاب شد و در ناسا آموزش راهیابی و ارتباطات دید. در آمادگی ها برای اولین پرواز فضاپیمای سرنشین دار آمریکا در سال ۱۹۶۲، آقای کارپنتر، خلبان پشتیبان جان گلن بود.
آقای کارپنتر، در بازگشت پروازی که خود خلبان بود ۲۸۸ مایل دورتر از نقطه مقرر فرود آمد و ناسا و کل آمریکا در انتظار شنیدن خبر سلامتی او بودند. نیروی دریایی آمریکا او را در حالی که در جلیقه نجاتش در دریای کاراییب شناور بود پیدا کرد.
آقای کارپنتر دیگر به ماموریت های فضایی بازنگشت ولی کمی بعد به برنامه آزمایشگاه دریایی دو نیروی دریایی پیوست و در سال ۱۹۶۵ ۳۰ روز را زیر اقیانوس سپری کرد. او پس از بازنشستگی شرکت خود به نام علوم دریا را بنیان گذاشت و با غواص و محقق معروف، ژاک کاستو از نزدیک کار می کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر