ورود نخستین «ستاره دنباله دار» به جو زمین به بیست و هشت میلیون سال پیش و در مکانی حواشی مصر کنونی بر می گردد. گروهی از دانشمندان آفریقای جنوبی با کشف اولین مواد تشکیل دهنده این ستاره دنباله دار به این نتیجه رسیده اند که این ستاره دنباله دار بلافاصله پس از گذشتن از جو، منفجر شده است. بر اثر این انفجار بود که دمای شن و ماسه های صحرای بزرگ آفریقا به بیش از دو هزار درجه سانتیگراد رسید و بسیاری از موجودات روی زمین از بین رفتند.
پروفسور دیوید بلاک یکی از پژوهشگران دانشگاه «ویت واتراسترند» آفریقای جنوبی بیشتر توضیح می دهد: «ستاره های دنباله دار، منحصر بفرد و اعجاب انگیزند برای اینکه از خارج از منظومه شمسی مواد بکری را با خود می آورند. به معنای واقعی کلمه، یک کارخانه شیمیایی سيار دارید که با همه مواد اولیه خود وارد جو زمین و بعد هم منفجر می شود. ستاره دنباله دار منفجر و تبدیل به تکه های ریز شیشه می شود و یک دریاچه مذاب مملو از آتش را در مساحتی بالغ بر شش هزار کیلومتر مربع پدید می آورد.»
تكه ای از شیشه یک ستاره دنباله دار بر روی صفحه نمایش در ژوهانسبورگ در كنار یک قطعه سنگ غیرمعمول كه حدود بيست سال پيش، از صحرای بزرگ آفریقا به آفريقای جنوبی منتقل شد، مملو از الماس های ريز سياه و سفیدی است كه به اعتقاد دانشمندان بخشی از هسته ستاره دنباله دار است. به ياد «هیپاتیا» اولين زن رياضی دان تاريخ ، منجم و استاد فلسفه شهر اسکندریه، اسم اين نمونه را «هيپاتيا» گذاشته اند.
پروفسور دیوید بلاک در ادامه در مورد اهمیت این کشف می گوید: «ناسا و آژانس فضایی اروپا معمولا میلیاردها دلار صرف طراحی و ساخت فضاپیماهایی می کنند که نهایت کاری که می توانند بکنند تحقیق ژرف و انجام ماموریت فضایی در مورد هسته یک ستاره دنباله داراست. بنظر من نکته باورنکردنی در مورد این کشف این است که دیگر برای جمع آوری مواد، نیاز به رفتن به فضا نیست. مواد مورد نیاز، همینجا، روی زمین وجود دارند.» از آنجایی که هسته اولیه ستاره دنباله دار حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش، یعنی همزمان با شکل گرفتن اولیه منظومه شمسی، بوجود آمده است، این کشف می تواند سرنخ های جدیدی را برای درک بهتر اسرار شکل گیری منظومه شمسی در اختیار دانشمندان قرار دهد.
